Akhran di Punchet - Punjabi Khaka

اکھراں دی پنچیت

سلام،  اکھر ایداں دی کمال دی شے اے، کہ لہجہ، علاقہ یا بولی بدلن توں کنٹیکسٹ بدل جاندا اے، اُوسے تناظر وچ اک خاکہ پیش کیتا جا رہیا اے جیدا منظر ناواں کجھ ایداں اے کہ؛

پنڈ دی پنچیت وچ چوھدری دا مالی، اک اوناں دا خاص ملازم (شیدا) اتے اوناں دا گوانڈی وی موجود اے۔ جتھے چوھدری دے پتر تے ہاری وچکار کجھ معاملیاں تے بحث ہو رہی اے۔ نال چوھدری دے پُتر دا شہر توں اک پروناں وی آیا ہویا اے۔

ہاری: میڈی گال سنو

 چوھدری دا پُتر: نہ گال نہیں کڈنی

 شیدا: توں تاں ساڈی دیہاڑ ای گال چھڈی اے

 چوھدری دے پُتر دا مہمان: اس بچارے کے تو گال ہی سرخ ہو گئے ہیں۔

شیدا: ہلا۔۔۔

مالی: کیہ ہلا، سارا کجھ تاں ہل گیا اے، ہن تے میڈی۔۔۔

شیدا: (شیدا گل وچکار بولدا اے) کِندی میڈی کھلوانی، پنڈ وچ تاں کسے دی شادی نہیں؟

ہاری: تیڈی تاں ہر وار کوئی وکھری کار ہوندی!

چوھدری دے پُتر دا مہمان: اس میں کار کہاں سے آ  گئی؟

چوھدری دا پُتر: توں چھڈ ایہناں گلاں نوں آ کار چلئے۔

ہاری: سارا کجھ وچیں چھڈ تے بھج چلے وے

شیدا: ہیں۔۔! کے بھج گیا اے؟

مالی: کجھ نئیں تھایا، ماڑی سن، ماڑی جا دے

چوھدری دا پُتر: (غصے نال) تُر جا، کوئی کم کر

چوھدری دا پُتر: (اپنے پرونیں نوں بولدا اے) ویسے ہوئی ماڑی اج، میرے ولوں معافی

شیدا: شکُر کرو معاملہ ودھیا نئیں، اوہ غریب تاں اکو نال غش کھا جاندا

مالی: یارا جی توں گش

ہمسایہ: مارے کو تھاری بات سمجھ نہ آئی

ہاری: شکر اے ایہناں میکوں تپھڑ نئیں مارے

 چوھدری دے پُتر: (ہمسائے سے) بھاجی تسی رہن دیو، جڑاں نہ پُٹو

شیدا: پر اک جڑ دیندے تے مزہ آ جاندا، خیر! میں بھاجی دا پتہ کرنا پکی یا نہیں

مالی: نس کے جا، میں دورے اچ چٹنی بناناں؟

شیدا: (ساہ چڑیا ہوا اے تے واپس آندے بولدا اے) اوہ چوھدری صاحب، چوھدری صاحب۔۔۔

چوھدری دا پُتر: آرام نال، تینوں کا دا دورہ پئے گیا؟

شیدا: اوہ وڈے صاحب دورے تے آ گئے نیں

چوھدری صاحب: پتر توں مینوں ویکھ کے جم کیوں گیا ایں؟

چوھدری دا پُتر: نئیں ابا جی میں وی تھوڈا جمیا واں، اوہ تے بس ماڑی منہ ماری ہو  گئی سی

ہاری: نہ سائیں کجھ نہیں تھییا۔

چوھدری صاحب: اوے ایس سائیں توں کتھوں کجھ ہونا۔

ہاری: جیا سائیں بس سائیں ہر ہک تے کرم کرے، بیا سناؤ کیا حال وے؟

چوھدری صاحب: اچھا اوے شیدیا جا اوے ڈنگراں نوں بیئے ٹُکر پائیا آ، تے کوئی بک پانی وی پلا دئیں اوہناں نوں۔

چوھدری صاحب: (اپنے پُتر نوں) نالے یاد آیا میں پیشی جانا سی گڈی دی ٹکٹ بک کروا دتی توں؟

 چوھدری دا پُتر: ہاں جی ابا جی کاؤنٹر آلے نے اپنی بک وچ لکھ لیا سی، ساڈیاں تے ٹنگاں تھک گئیاں اج۔

چوھدری صاحب: اچھا ہن فیر میرے سر تے کیوں ٹنگیاں ایں؟

چوھدری دا پُتر:  ابا جی میں تہاڈا پُتر، میں نہ تہاڈی چھا بناں تے ہور کون بنو!

چوھدری صاحب: ایہہ کیتی او نا گل! چھا گیا ایں شیرا۔۔۔!

 

اگلا لفظ اے سی تو لٹس سی (Let’s See)

چوھدری صاحب: شیدے درزی نوں کیہا سی میرا سوٹ سی دیوے

شیدا: چوھدری صاحب میں آکھیا سی، اوس آکھیا "دیر ہو جاسیں، گھر دے کماں نیں سی کڈھائی پائی"

چوھدری صاحب: اچھااااا اوہنوں دسیا نہیں تو! جے میرا سوٹ ویلے نال نہ، نہ سیتا تاں فیر کِدے منہ نوں پکی سیت لگ جائے۔ ٹائم سر دا مطلب ٹائم سر ہوندا، ایویں خواہ مخواہ سر دی پیڑ نہ بنے

سو ایہہ سی مدر ٹنگ دا ایک چھوٹا جیا خاکہ تے میرے ولوں سب نوں رب راکھا۔